Perspectief
Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 49
Niets gebeurt zomaar. Niets verdwijnt. Dingen veranderen wel. Een tak van een boom is geen tak van een boom meer als hij er af is gehaald. Het is een tak, of willekeurig stuk hout geworden. We kunnen van de tak van alles maken, hem veranderen in een wandelstok, een pollepel, een potlood, enz. We kunnen hem ook verbranden. Dan verandert hij in kool en as, en de lucht wordt gevuld met miniscule kleine deeltjes van wat de tak was. Hij is niet weg maar veranderd. Zijn oorspronkelijke vorm kennen we maar zien we niet meer terug.
De as kan op een plek terecht komen waar het voedend is voor de bodem, zodat iets nieuws kan groeien. Als we "het pad teruglopen" kunnen we een nieuw ontsproten zaadje herleiden naar de oorspronkelijke tak. En ook die tak is onderdeel van een groter geheel.
Er is niets zomaar. Alles heeft een oorsprong, alles heeft iets wat daar op volgt. Alles bestaat omdat we erkennen dat het bestaat. We erkennen elk bestaan vanuit wat we weten, kennen, begrijpen of willen begrijpen.
Ik zag laatst een uitzending waarin dr Erik Scherder, de bekende bijzonder hoogleraar neuropsychologie, in discussie ging over geloof. Over feiten en waar we in geloven. Kunnen we geloven dat ons brein zo fantastisch werkt dat hij ons iets kan laten ervaren dat we dan als geloof aannemen? De interviewer had een verrassend weerwoord, vond ik. "Ik geloof liever dat het van buiten komt (God) dan van mezelf. Kijk hier het korte fragment over de rust die je brein, of juist God kan geven.
Is het niet gewoon de wisselwerking tussen hoe we zijn opgevoed en hoe we in ons verdere leven zijn beinvloed? Scherder is bijzonder hoogleraar geworden op het gebied van neuropsychologie en weet heel veel van de werking van de hersenen. Hij gelooft dat het brein zo fenomenaal ontwikkeld is dat het zelf rust kan reguleren als dat nodig is. Interviewer Tijs van den Brink is Christen en gelooft dat God de hand heeft gehad in het vinden van zijn rust. Wat is waar? Heeft het te maken met vanuit wel perspectief je kijkt?
Wat ik mooi vond is dat ondanks schijnbare tegenstellingen in hoe de heren tegen dingen aankijken er toch bij beide ook respect is voor de mening van de ander, en dat vanuit respect wordt doorgevraagd. Die belangstelling naar elkaars denken boeit me. Respect gaat niet over zwijgzaam accepteren of negeren wat een ander zegt, het gaat over nieuwsgierig zijn naar de gedachten van anderen.
Je mag altijd vragen. Ik ken de wereld ook alleen maar vanuit mijn eigen perspectief. Door te vragen verbreed ik mijn referentiekader, verdiep ik mijn kennis en weet ik meer over het waarom der dingen. Dat maakt dat ik kan kiezen wat voor mij klopt. En bij de ander kan laten wat van hem is. En dat zag ik terug in dit korte fragment uit een heel interview.
Wat een mooi vak, toch?