Zo was 2017 voor mij
Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 28
Mijn agenda laat zien dat in 2017 het werk weer aangetrokken is. In 2016 waren de naweeen van de crisis nog merkbaar, denk ik dan. Maar misschien heeft het ook te maken met mijn focus. Als ondernemer is het belangrijk dat het werk door blijft gaan. Werk is gewoon brood op de plank, en wie wil dat nou niet? En genoeg werk maakt het beleg ook lekkerder, denk ik dan. In 2017 had ik vaker lekker beleg. Wat ik deed was divers. Naast mijn werk als trainingsactrice werk ik ook als regisseur en sinds 2016 doe ik dat bij een jong Haarlems/Bloemendaals operagezelschap The Fat Lady. Een bijzondere en leerzame uitdaging. Het regisseren van een opera is een grote uitdaging om verschillende redenen. Ten eerste is natuurlijk de muziek nogal bepalend. Dat vraagt van mij om me te verdiepen in de teksten, de klanken, en de betekenis om daar goed op te kunnen regisseren. Een plan maken zonder het waarom helder te hebben werkt niet. Bij een opera is het waarom ook nodig omdat je soms, in tegenstelling tot een 'gewone' theaterproductie, gedrag moet uitstellen of uitsmeren over een langere tijd. Als een lied 6 minuten duurt, moet dat wat dat lied/die tekst oproept over die 6 minuten geloofwaardig worden uitgespreid. Geen sinecure! Maar ook: Wat een uitdaging om op die manier opera toegankeliijker te maken voor een breder publiek.
Trainingen
Afgelopen jaar heb ik aan verschillende soorten trainingen meegewerkt en ook zelf trainingen mogen geven. Sinds 3 jaar werk ik met verschillende trainers aan Motiverende Gespreksvoering, Shared Decission Making, psychiatrie, ik vat ze allemaal onder het kopje "speciale gesprekken. Wat ik mooi vind aan deze soorten gesprekken is dat het je dwingt om dicht bij de ander te zijn. De noodzaak om niet alleen te horen maar ook om te begrijpen wat de ander zegt is groot. Daarbij meteen opgemerkt dat het nog best lastig is om op het juiste moment je eigen agenda los te laten en echt bij de ander te blijven.
Wanneer je hulp verleent hoop je ook dat je hulp iets oplevert. Door je ervaring weet je vaak wat opties zijn, hoe iets kan gaan werken, wat de valkuilen zijn enz. De kunst is om dat allemaal weg te laten en de ander te helpen om ZELF tot die inzichten te komen. Ik heb een blog geschreven over hoe ingewikkeld dat nog is, omdat we vaak niet luisteren om te verstaan maar om terug te kunnen praten.
Docent Stanislavski-trainingen
Nadat ik jaren geleden in contact kwam met het acteer-systeem van de Rus Stanislavski is voor mij een nieuwe wereld opengegaan. Hier had ik houvast aan een technische manier om mijn acteerskills te vergroten. Wat een rijkdom. Nadat ik een aantal jaren geleden in contact kwam met Arnica Elsendoorn, werd het me duidelijk dat dit mijn spoor was. Ik verdiepte me in de theorie, onderging de trainingen en mijn fysiek, zintuiglijk en emotioneel bewustzijn werd steeds groter. Dat is een doorgaand proces en ik denk dat geen enkele acteur er ooit echt "klaar" mee is. Wat heb ik enorm veel aan Arnica gehad! Helaas is zij vorig jaar overleden, mijn mentor, coacht en regisseur.
Dit jaar heb ik het gewaagd om alles wat zij me leerde, aangevuld met lessen en leeswerk, toe te passen in mijn lessenserie. In 2017 heb ik twee keer met succes deze serie mogen geven en voor 2018 staan er al weer twee gepland!
Ik heb dierbare herinneringen aan Arnica, die zeker niet de makkelijkste docent was. Wel heb ik van haar het meest geleerd om zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven.
Samenvattend...
Als ik zo naar de diversiteit kijk zie ik ook verbindingen. Waar de opera van mij vraagt om me meer te verdiepen in teksten en muziek leer ik meer te zoeken naar dieperliggende lagen van de muziek. Daarmee kan ik de zangers beter helpen om betekenis te geven en een context te krijgen over wat ze zingen. Dat betere begrip en de verdieping in het nadenken helpen me ook om in trainingen meer gefocust te zijn. Ik leer nog dichter aansluiten bij wat de ander nodig heeft, en kan daardoor deelnemers optimaal de kans geven om te leren en ontdekken.
Ook in mijn lessen draait het steeds meer om de eigen ontdekkingsreis van elke individuele cursist. Ik reik de tools aan, het is aan hen hoe ze het invullen. Net als bij de operazangers en deelnemers. Ik ben een middel, geen doel op zich. En dat is wat ik wil zijn. In elk onderdeel van mijn werk.
Om me daarop goed te kunnen focussen heb ik ook een aantal dingen in 2017 losgelaten. Dingen waarvan ik merkte dat het me eerder energie kostte dan opleverde wil ik zoveel mogelijk vermijden. Dat betekent afscheid van sommige opdrachtgevers, besluiten te stoppen met dingen die een sleur dreigen te worden, ruimte maken. Ik wil graag ruimte houden, balans. Dat heeft dit jaar me opgeleverd. Ik ben er dankbaar voor.
Wat een mooi vak, toch?